Afgelopen februari 2016 was het dan zover. Het bedrijf waar ik jarenlang werkte ging failliet, en ik stond op straat.
Evelyn Voogt, werkzaam bij het LeerWerkLoket, vroeg mij een stukje te schrijven over hoe het mij daarna is vergaan.
Mijn naam is Christian van Hezel en mijn achtergrond ligt in de detailhandel. Ben 30 jaar werkzaam geweest als visual merchandiser, het verzorgen van etalages/displays en winkelinrichting, styling ect. Dat werk heb ik altijd met heel veel plezier gedaan en had dat zeker tot mijn pensioen willen blijven doen. Toch kwam er een einde aan door het faillissement van mijn bedrijf V&D. Vreemd als je zo plotseling thuis bent, geen outplacement, geen begeleiding en allemaal nieuwe dingen waar je nooit iets mee te maken hebt gehad. Het UWV, vacaturesites, computerwerk. En dan nog de verwerking, het missen van je collega’s, de dag invulling en de situatie die thuis verandert. Overkomt mij dit werkelijk?
Eind februari ben ik gelijk vrijwilligerswerk gaan doen. Goed om je nuttig te voelen en in mijn geval ook deel uit te maken van een groep. Dit kon maar twee dagdelen ivm mijn uitkering en er moest een VOG (verklaring omtrent gedrag) worden aangevraagd omdat ik vrijwilligerswerk ging doen bij een woongroep met verstandelijk gehandicapten. Dit contact kwam tot stand doordat ik iemand kende waarmee ik in het verleden sport- en speldagen organiseerde bij mijn sportvereniging voor mensen met een beperking . Zo’n contact heette een kruiwagen maar nu heet dat netwerken.
Via het FNV kon ik aan verschillende workshops meedoen, zoals ‘verlies van werk’ en ‘netwerken en solliciteren’. Ik ging aan de slag met mijn CV en kreeg tips over mijn presentatie. Je inschrijven op verschillende vacaturesites, naast die van het UWV, is wel een aanrader. Ergens op af gaan en ‘gewoon’ aan verschillende activiteiten deelnemen, het dag voor dag bekijken, dat zijn wel een paar ‘regeltjes’ die ik mijzelf heb opgelegd.
De weken vliegen voorbij, het klinkt raar maar voor mijn gevoel heb ik nog een volledige baan. Mijn eerste sollicitatiegesprek is een feit en natuurlijk bereid ik mij daar helemaal op voor: achtergrond van het bedrijf, hoe kom ik er en wat moet ik aan. Helaas ben ik het niet geworden maar de ervaring op zich was wel belangrijk. Wat je wel moet doen is informeren naar het waarom van de afwijzing en hoe je over bent gekomen. De eerste maanden mag je nog solliciteren op je eigen vakgebied maar dat moet je niet weerhouden om ook eens op een vacature te solliciteren waar je misschien niet direct de papieren voor hebt maar die je wel heel leuk lijkt. Zo ben ik dat ook gaan doen…..
Door vrijwilligerswerk te doen krijg je vanzelf ook wat meer informatie over het werk en de werkgever. Zo zag ik in hun personeelsblad een vacature voorbij komen die mij wel wat leek maar de geschikte papieren ontbraken. Toch een sollicitatie verstuurd, niet geschoten is altijd mis en ik mocht op gesprek komen! Uiteindelijk ben ik het niet geworden maar ik wist; ‘ik ben op de goeie weg’, dit is wat ik eigenlijk het liefste wil.
Begin mei heb ik via het LeerWerkLoket een competentietest gedaan. Deze test kun je gewoon aanvragen en je kunt de testen thuis maken. Ze worden op een later tijdstip in een gesprek met je doorgenomen en dat gaf mij inzicht in waar mijn competenties, interesses en motivaties liggen. Heel verhelderend en je ziet jezelf erin terug, tenminste, als je de vragen eerlijk hebt beantwoord. Wat bij mij o.a. naar boven kwam drijven was mijn aanpassingsvermogen en dat ik gemotiveerd word in werk door concrete resultaten. Voorkeur voor welzijn en de gezondheidszorg kwamen, net als textiel & mode (logisch), ook uit de tests. Al met al een duidelijk beeld wat je ook weer kunt gebruiken ter aanvulling van je CV. Tijdens een sollicitatiegesprek heb ik laten vallen dat ‘aanpassen’ één van mijn best ontwikkelde competentie is. Het ging toen over de vraag of ik mij wel zou kunnen conformeren met opnieuw naar school gaan en alles wat daarbij komt kijken.
Door contacten te onderhouden en jezelf te laten zien kunnen er ook leuke dingen op je pad komen. Zo kon ik via een vriend die werkzaam is in een plantenkwekerij als salesmanager, meehelpen een plantenbeurs op te bouwen. Bij de test van het LeerWerkLoket was tenslotte ook het werken met planten naar voren gekomen. Het opbouwen/stylen dat ligt mij natuurlijk wel en ervaren hoe er gewerkt wordt in deze branche is leuk meegenomen. Het kan zelfs leiden naar een ‘echte’ baan. Je moet er vanuit gaan dat je zelf actie moet ondernemen als je iets wilt bereiken of ergens aan mee wilt doen. Een ander kan je misschien een eindje in de goeie richting duwen maar je zult zelf het initiatief moeten nemen. Jij bent ook de enige die je eigen situatie kent en weet wat goed voor je is en wat je hart sneller doet kloppen!
Op mijn vakgebied zou het moeilijk worden om iets te vinden waar ik tot mijn recht zou komen en met plezier zou kunnen werken. Daar werd ik mij steeds meer van bewust. De vacatures waar ik op solliciteerde gaven ook niet het gewenste resultaat. Zou het mijn leeftijd zijn (bijna vijftig!) of is de detailhandel op sterven na dood? Na drie maanden kreeg ik mijn eerste gesprek met het UWV. Daarin kwam naar voren dat er een mogelijkheid zou zijn om via scholingsvouchers een opleiding te gaan volgen voor omscholing. Zelf dacht ik aan de branche ‘Welzijn’ waar ik ook al vrijwilligerswerk in deed. Helaas is zo’n scholingsvoucher alleen te gebruiken in sectoren waar tekorten in zijn of komen. De gezondheidszorg is daar één van dus misschien is ‘verzorgende’ in deze sector wel een optie dacht ik. Zodoende kwam een BBL traject in zicht, dat is werken en leren in een sector op de arbeidsmarkt.
Vanaf juni ben ik mij meer en meer gaan richten op een toekomst in de zorg. Er gingen naast een tweetal sollicitaties op mijn eigen vakgebied, nog een aantal naar verschillende zorginstellingen met vacatures in de vorm van een BBL traject. Van de zes bleven er drie over waarvan één als verzorgende en twee als begeleider in de gehandicaptenzorg. Het is dus wel zaak dat je niet op één paard wedt. Na een aantal dagen kon ik al op gesprek komen en tijdens een informatiebijeenkomst werd gekeken of je geschikt zou zijn voor zo’n werken/leren traject. Ik kon zelf op het laatst een keuze maken bij welke zorginstelling ik wilde werken, hoe gek kan het lopen! Nu ben ik in september bij het Da Vinci college begonnen met mijn opleiding en werk ik voor het ASVZ bij een woonvoorziening voor verstandelijk gehandicapten. Pittig, maar als ik naar mijn situatie kijk, wel haalbaar denk ik. Mijn partner werkt gelukkig ook, dat scheelt, want met een leerlingensalaris verdien je toch een stuk minder. Met de tijd die ik straks kwijt ben aan mijn studie, is het alles bij elkaar genomen wel zaak dat het thuisfront mijn keuze ook ziet zitten.
Inmiddels ben ik begonnen met werken en leren. Heel veel informatie gekregen bij zowel school als werk. De studentenbegeleider vertelde ons dat bij wat oudere leerlingen het onthouden van de leerstof misschien wat meer moeite zou kosten dan dat je vroeger gewend was. Maar op oudere leeftijd schijn je wel beter in staat te zijn verbanden te leggen tussen bepaalde leerdoelen en onderwerpen. Dat stemde mij hoopvol! Het werken vind ik erg leuk en ik weet dat ik voor het juiste vak gekozen heb. Mijn draai vinden in de mix van leren en werken zal wat tijd kosten maar ik heb weer werk en een toekomst…..hoe heerlijk is dat!
Chris van Hezel