 |
“Een leven lang leren: vanzelfsprekend!”Voor mij persoonlijk is een leven lang leren een zoektocht naar de momenten waarop ik nieuwe dingen kan ontdekken, nieuwe dingen kan leren en me eigen te maken. Het stelt me in staat om kansen te pakken. Ik heb een hekel aan routine en om steeds dezelfde dingen doen. Dit maakt me minder alert. Nieuwe kennis vergaren prikkelt me om ook in het werk dat ik doe scherp te zijn. Ik zou willen dat het voor iedereen vanzelfsprekend wordt om zich persoonlijk verder te ontwikkelen. Niet alleen nu, maar ook voor de toekomst. Ik zie dit te vaak misgaan. Als je niet mee ontwikkelt of vooruit kijkt, zorgt dat ervoor dat je later niet meer inzetbaar bent. Ik ben de politiek ingegaan om mijn omgeving beter te willen maken. Dat klinkt hoogdravend, maar als ik zie dat mensen afglijden of dat mensen werkloos worden en daardoor ongelukkig zijn, wil ik dat er perspectieven geboden worden. Ook hier zie ik een rol voor het Leerwerkloket. De wereld rondom werk verandert continu. Als een bedrijf niet mee verandert, houdt het op te bestaan. Een werknemer zal dus ook mee moeten veranderen. Doe je dat niet, dan raak je achter op de werkvloer. Werkgever en werknemer hebben hierin een gedeelde verantwoordelijkheid. Ze gaan een verbintenis aan met verwachtingen en verplichtingen. Als je je werk gewoon goed doet, is dat goed, maar over 1 of 2 jaar moet je dat ook nog kunnen doen. Voor mij is scherpte een noodzaak: als ik niet scherp blijf, stomp ik af. Dat zit bij mij van binnen. Als dat niet zo is, loop je het risico dat je kansen niet ziet of ze niet pakt. Wanneer je niet vanzelf de kans pakt om te ontwikkelen, moet je daarbij geholpen worden. Hierin zie ik een rol voor het Leerwerkloket: aandacht vergroten voor ontwikkeling als vanzelfsprekendheid. Een blik in de toekomst: het Leerwerkloket heeft mensen op de werkvloer en daarbuiten perspectief gegeven. Daarnaast hoop ik dat het voor werkgevers en werknemers vanzelfsprekend is geworden om medewerkers te blijven ontwikkelen.
|